Jan Kochanowski

"Ku Muzom" -apel do Muz o zachowanie w pamięci potomnych własnych wierszy("...niech ze
mną za raz me rymy nie giną / Ale kiedy ją umrę, ony niechaj słyną!").

"Na fraszki"-wyliczenie poszczególnych uciech życia dworskiego (pijaństwo, gry miłości) i końcowe ich
zaprzeczenie: "Wy tedy, co kto lubi, moi towarzysze, / Pijcie, grajcie, kochajcie -Jan niech fraszki pisze!". Utwór rozpoczyna
pytanie retoryczne, uniwersalizm podkreśla 3 os l. poj. w jakiej przemawia podmiot liryczny.